Δευτέρα, Αυγούστου 22, 2005

Είμαι.


Αφιερωμένο στο θείο τραγί.

Φαντάσου πόσο δύσκολο είναι να έχεις μια θέση στη ζωή όπως η Χοζοβιώτισσα.

Και να ανέβηκες εκεί από ένα μονοπάτι που ανέμελα πήρες ένα απόγευμα και μέσα στη νύχτα δεν το άφησες.Στενό, ανηφορικό, γεμάτο αγριόχορτα. Συμπαθέστατα κι αυτά -πολύ περισσότερο από κάποια ήμερα χορταράκια που το πολύ να μοιάζουν με τυχερά τριφύλια.Η τύχη όμως είναι μια κλωστή που βγαίνει από μέσα μας ασυναίσθητα και τυλίγεται αργά στο αέρα.

Με το ξημέρωμα κατάλαβες πως είσαι εκεί ψηλά και κοιτάς το πέλαγος να στραφταλίζει μπροστά σου.Ευκολότατα μπορείς να το περπατήσεις αν μέσα σου δέχεσαι το αόρατο να κατοικεί απαλά.Μέχρι να δοκιμάσεις αν μπορείς να κάνεις το πρώτο βήμα αναπνέεις βαθειά και σκέφτεσαι:Εδώ πάνω κρύβομαι ή φαίνομαι;

Σημαίνω.Θείο τραγάκι ξεχάστηκες κι εσύ στα μυρωμένα χόρτα και ακροπάτησες μέχρι το γκρεμό για να βρεις φρέσκο πρίνο; Σε ετοιμάζουν για γκεσέμι; Με τέτοια μυαλά που θα οδηγήσεις το κοπάδι σου;

Ρωτάς για μένα.Δεν χάθηκα.Κάθε άλλο.Μπορεί και να βρέθηκα!Στην Ιταλία μια επίσκεψη έκανα.Στην Αγγλία δεν συνάντησα τους Λαστρυγόνας και τον Κύκλωπα.Δεν κουβαλάω τέτοια φαντάσματα μέσα μου.Έμαθα και έμαθα.Καταλαβαίνεις;

Τώρα κοιτώ καπνό να βγαίνει από το σπίτι μου και τη βιαστική Ναυσικά που μου χαμογελάει κοιτώ με θαυμασμό. "Εγώ σε έσωσα" μου λέει."Θα σε στείλω στην πατρίδα σου.Να με θυμάσαι."

"Σαν θεά θα σε προσκυνάω Ναυσικά.Σαν θεά θα σε θυμάμαι για πάντα"

Τραγί τραγάκι διάβασε καλά τα κείμενα που άφησα πίσω μου αν θες να μάθεις ποιά είμαι.Μην φύγεις από εδώ.Αν η σύνδεσή σου είναι ξένη κάντην δική σου.Αν ζεις μακριά από καφενεία με διαδικτυακή σύνδεση κάνε υπομονή.Κάπου θα βρεις μια πόρτα να μπεις.Κι αν είσαι νέος στα κόλπα της μπλογκόσφαιρας αυτό μέρα με τη μέρα αλλάζει.

Εγώ κάνω το πρώτο βήμα πάνω στο νερό.Θα τα καταφέρω και σύντομα θα χορεύω μπάλο στα κύματα!

Σε φιλώ και σε διαβάζω.

Αστραδενή-πρώτη λόγω άλφα!

8 Comments:

Blogger elpinor said...

Τι ωραια που μιλας για το περπατημα πανω στα νερα.
Στις αρχες του Αυγουστου εκοβα βολτες στου Conversano την αραγωνεζικη πλατεια με τα δυο καφενεια και το παγωτατζιδικο μεσα σχεδον στο καστρο, εψαχνα τα κομματια της κλωστης στα λογια,στα χναρια των μαγισσων.
Λιγο πιο κατω στη γκρετσία, ειδα μια γιαγια μαγισσα πανω σ'ένα καρο που τραβουσε γαιδαρος, εμαζευε τα φιδια να τα δωσει στον Αγιο Αντωνη,που θεραπευει οσους τσιμπηθηκαν,οσους τρωθηκαν απ΄της ζωης τα δηλητηρια.
Περασαν τοσοι και τόσα αλλα το παλιο μας μυστηριο ειναι 'κει,είναι και εκει.

1:37 μ.μ.  
Blogger το θείο τραγί said...

Εγγίζω,

εγγίζω με το μάτι λοξά και
την τραγίσια μουσούδα μου,

την φέρουσα του τράγου διφυή γιαννιώτικη απουλιανή γενειάδα

και στην ανοιχτή ανάστροφη απαλάμη σου ξεδιψώ.

Μή φοβού.

Βρίσκω και καρπούς αυτού να μασουλίσω.

Μή φοβού.

Ταλιθά.

Κέρνα με...

Εκδορές αναζητάω στη συνέχεια του δέρατος, όταν σκοντάφτεις στο κέρας ημών.



Αστραδένης.

Ο ίδιος εγώ και τα κρίνα.

4:34 μ.μ.  
Blogger Γεώργιος Χοιροβοσκός said...

Δεν θα γράψω τίποτα...θαυμάζω την φωτογραφία της Χοζοβιώτισας Αστραδενής.

Σίγουρα χόρεψες μπάλο στον αέρα για να την βγάλεις.

10:32 π.μ.  
Blogger το θείο τραγί said...

Εγώ, Γεώργιε, πάτησα απάνω της και τη μεγέθυνα και έμεινα να κοιτώ πώς είναι χτενισμένα τα βράχια ψηλά και οι σάρες στα πλάγια.

7:43 μ.μ.  
Blogger Αστραδενή said...

Καλημέρα!
Ελπήνορα τόσο καλά το ξέρεις λοιπόν το Κονβερσάνο;Με τρόμαξε η περιγραφή σου.Ίσως συνάντησα κι εγώ εκεί το παλιό σου μυστήριο.Μάλλον το μήνυμά σου πρέπει να βάλω ως συνέχεια του κειμένου μου!

Θείο τραγί σ'ευχαριστώ για το Μη φοβού.Αυτό θα ακολουθήσω.Το Γιαννιώτικο με ενδιαφέρει πολύ.Δεν θα χαθείς λοιπόν.Πολύ χαίρομαι.Όσο μπορεί δηλαδή ένα βόσταλο!

Γιώργο είδα πως πήγες στην Λέσβο και θυμήθηκα πολλά.Η ιδέα πως το να πιάσεις μια θέση στη ζωή όπως η Χοζοβιώτισσα είναι φυσικά του Ελύτη.Ελπίζω να έφαγες και λαδοτύρι μπόλικο...

10:47 π.μ.  
Blogger elpinor said...

Κι εμένα με τρομάζουν καμια φορα οι συμπτωσεις,ομως ειναι και ηλεκτρικες και παραδοξες σαν πυροτεχνηματα που γραφουν γεφυρες αναμεσα στο μακρυα το κοντα το πολυ και το λιγο.

9:22 π.μ.  
Blogger το θείο τραγί said...

Χαιρετώ τον Ελπήνορα, το λαδοτύρι το μπόλικο και σένα Αστραδενή μου ευχαριστώ -ομολογουμένως το κάνω εδώ και για τούτο το πόστ πρώτη φορά.

4:16 μ.μ.  
Blogger elpinor said...

Θειο τραγι χαιρομαι που γνωριστηκαμε εδω, στης Αστραδενης την αυλη,θα ξαναβρισκομαστε συχνα πανω στις πλαγιές ,ειμαι σιγουρος.

4:42 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home